زندگی دوگانه اینانا

کاش می شد مثل حلزون “خانه ات را با خود ببری به هرکجا که هست” . کاش می شد مثل پرنده رفت.آمدن مسافر خوب است رفتنش سخت. اما یک چیز حتمی است: حال آنکه می رود بهتر از آن است که می ماند. فردا شب که به هم می رسند دور هم چمدان را باز می کنند اول طبل و بیل و کلنگ اسباب بازی یسنا را می دهند دستش بعد هم سربقیه اش سه ساعت ادا و اطوار در می آورند و ریسه می روند. من آنجا نیستم!
کاش می شد خانه ات را باخود ببری به هرکجا که هست.

This entry was posted on Saturday, September 10th, 2005 at 11:06 pm and is filed under کوچ, زندگی دوگانه اینانا. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.