زندگی دوگانه اینانا

ژرژ پرک رمان ” چیزها” -در فارسی با ترجمه خسرو احمد سمیعی- را چهل سال پیش نوشت. چیز زیادی عوض نشده است. من دارم این روزها عین زوج آن داستان زندگی می کنم. گرفتار “چیزها ” شده ام.
تمام مجموعه های داستان های ایرانی را که در سالهای اخیر برایم فرستاده بودند سپردم به کتابخانه مرکزی نورت یورک . کتابهای فریبا وفی، امیر حسین خورشید فر، رحیم اخوت ، اصغر الهی ، سیامک گلشیری و دیگران. از این کتابخانه سراغشان را بگیرید . قرار شد به مسوول مربوطه نشان بدهند و او ترتیبش را بدهد. نمی دانم مسوول مربوطه کیست . چیزی حدود پنجاه جلد کتاب است.
باقی اش؟ آی دور می ریزم. آی دور می ریزم. در راستای سبک کردن بار این هفته تا بخواهید خوراک لوبیا و ماش پلو و عدس پلو به خورد آقاهه داده ام تا از ذخیره حبوبات که مثل خانم موشه جمع کرده بودم کم شود. بابت هر پوندش باید یک دلار بدهم! مگر پای پول به میان بیاید تا ما یاد بگیریم از بار زندگی کم کنیم.
کیف ها و کفش ها و لباس ها و ظرف ها و قاشق ها و کاسه ها همه دارند می روند. گونی گونی روانه صندوق خیریه می شوند . اگر بدانی چه حالی میدهد.
تیر و تخته ها دارند می روند. هفته پیش دختر و پسر جوانی آمدند و میز و صندلی حیاط را بردند . خوشحال از خریدشان با ذوق و شوق از خانه جدیدشان تعریف کردند . دختر، پدر و برادر هایش را همراه یک گاری دنبال ماشینش با خودش آورده بود که صندلی ها را برایش بار بزنند.
یک خروار کتاب را هم به کتابفروشی بی ام وی بردیم که کتاب دست دو می خرد. کاسبی شیرینی بود.
باقی تیر و تخته ها هم ظرف همین هفته می روند.
مانده است یک درخت بنیامین قد بلند و سرحال با گلدان سنگین بزرگش که منتظر یک خانه گرم ونرم است که هنوز پیدا نکرده ام برایش.
در پایان مرگ بر کاپیتالیسم. زنده باد سوسیالیسم و ای کاش می شد به چیزها دل نبست ولی خوب اسباب کشی های پی در پی دارد به ما می آموزد که اصولا همه این “چیزها” شوخی بزرگی بیش نیست.

This entry was posted on Wednesday, January 28th, 2009 at 2:30 pm and is filed under زندگی دوگانه اینانا. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.