زندگی دوگانه اینانا

دم غروب های جمعه هست که بچه ای و فرداش باید بری مدرسه یا که تابستان است و فرداش صبح شنبه گرمای سرگردانی است.
غروب جمعه که ته مانده باریکه های نور از میان ابرها آنجا توی افق از ته باغ پیداست، که زنها ته مانده های غذاهای توی بخدان ها را در می آورند که شکم همیشه جوع گرفته پسربچه ها را سیر کنند، که دل آدم بدجور گرفته از فکر فردا صبح مدرسه و مشق های ناتمام و درسهای نخوانده و تن کوفته و خاکی ورجه ورجه کرده در باغ، همان غروب جمعه که همه دارند جمع می کنند که بار بزنند ماشین ها را و برگردند شهر. همان غروبه که انگار یک چیزی هست تو هوا که یعنی تمام شد.
وقتی می گویند مرگ یاد آن غروبه می افتم. فکر کنم شبیه اش باشد.

This entry was posted on Monday, March 2nd, 2009 at 12:06 am and is filed under زندگی دوگانه اینانا. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.